Mapungubwe National Park

De talrijke habitattypen hebben geleid tot een grote soortenrijkdom. Er zijn onder andere minstens 24 Acacia-soorten en 8 Commiphora-soorten. Andere vegetatie van het gebied is een typisch korte vrij dichte groei van struikachtige Mopane bomen, in het algemeen geassocieerd met een aantal andere bomen en struiken en een enigszins schaars en getuft grasveld. De oeverrand van de Limpopo is vanuit het oogpunt van natuurbehoud van het grootste belang. Het is een dichte vegetatiegemeenschap met een gesloten bladerdak die voorkomt in de rijke alluviale afzettingen langs de rivier. De meest opvallende bomen in deze gemeenschap zijn koortsbomen, anabomen, lijsterbessen, vijgenbomen en acacia's. Grote delen van deze vegetatie zijn elders langs de Limpopo-rivier ontgonnen voor cultuur. In de uiterwaarden van de Limpopo hebben sommige bomen enorme afmetingen kunnen aannemen. Nyala bessenbomen en anabomen kunnen bijzonder groot worden. Er zijn ook enkele zeer grote baobabs in het park, met een exemplaar met een omtrek van 31 meter (102 ft).

Er zijn 387 vogelsoorten geregistreerd in Mapungubwe National Park en er komen meer dan 400 soorten voor in de regio. Er is een hoge dichtheid van Verreaux's (zwarte) adelaar in dit ruige landschap en andere roofvogels zijn ook prominent aanwezig. Bijzonder aanlokkelijk is een overvloed aan koekoeksoorten in de zomer, waarbij tot elf soorten worden aangetroffen, waaronder de zeldzamere gewone en dikbekkoekoeks. Een interessante attractie van het park is het voorkomen van soorten die typisch zijn voor de dorre westelijke regio's van het land (bijv. zuidelijke bonte babbelaar, karmozijnrode klauwier en zwartgezicht wasbek) naast soorten die geassocieerd worden met de vochtigere Lowveld habitat van het Kruger National Park.

De Limpopo Tree-top Boardwalk en schuilhut is een prachtige faciliteit waardoor de bezoeker in de bomen naast de vogels of naar beneden kijken op degenen die foerageren op de grond en lagere lagen. Meyer's papegaaien, witkuifhelmkruipers, Meve's (langstaart) spreeuwen en sommige vliegenvangersoorten zullen worden gezien. Zowel tropische als zuidelijke boubous komen voor.

De geelbuikgroene bult, Meve's (langstaart) spreeuw, zwartrug puffback en tropische boubou kunnen worden gezien, en de zuidelijke bonte babbler en Natal spurfowl (frankolijn) zijn zeer vocaal, evenals oranjeborst- en grijskop bosspitsmuizen en grijsrug camaroptera (bleating warbler). Verscheidene uilensoorten, waaronder kerk-, Afrikaanse en witgezichtsscharrelaar, Verreaux's (reuzen)arend, parelgevlekte en Pel's visuil komen voor in Mapungubwe Nationaal Park. Kori-tapuiten zijn prominent aanwezig, terwijl kastanje-rugsparwerleeuweriken en lijsterlingen nomadisch zijn, maar overvloedig kunnen voorkomen. Ook Temminck's koeriers en grondneushoornvogels kunnen in deze habitat worden waargenomen, net als een aantal zwaluwen. De overstromingsvlakte van de Limpopo is een paradijs voor watervogels. Grijze kraanvogels, tot zeven ooievaarsoorten en verschillende soorten steltlopers, reigers, krakeenden en eenden worden in deze natte tijden gezien. Er zijn veel Lala palmen en er zijn gekraagde palmlijsters gesignaleerd.

Andere bijzondere vogels die in het Mapungubwe National Park voorkomen zijn de grote witte pelikaan, de witrugnachtreiger, de vleermuishavik, de augurbuizerd, de Afrikaanse hobby, de Dickinson torenvalk, de groene strandloper, de driekleur, de blauwgevlekte houtduif, de grijskoppapegaai, de Senegal coucal, de pennant-vleugelnachtzwaluw, de blauwwang-bijeneter, de breedbek- en de racketstaartroller, de Afrikaanse wielewaal en de olijfboomgrasmus.

De meeste soorten groot Afrikaans wild komen voor in Mapungubwe National Park. Als de Limpopo rivier niet overstroomt, zwerven ze vrij over de rivier naar Botswana en Zimbabwe en terug. De huidige soorten zijn: olifant, nijlpaard, witte neushoorn, leeuw, luipaard, cheeta, Kaapse wilde hond, gevlekte hyena, bruine hyena, eland, blauwe gnoe, kudu, zebra, bushbok, waterbok, impala, klipspringer, duiker, steenbok, rood hartebeest, oryx, giraf, wrattenzwijn, bush pig, aardvarken en baviaan. Er zijn talrijke kleinere wildsoorten, waaronder dassen, civetkatten, stekelvarken, caracal, meerkat en een groot aantal kleinere soorten. Het wildpark is ook bekend als de thuisbasis van ten minste 17 soorten vleermuizen. Fruitvleermuizen worden aangetrokken door de vijgenbomen langs de oevers van de Limpopo rivier, waaronder de boomrovende Wahlberg's epauletted fruit vleermuis en de in grotten wonende Egyptische fruitvleermuis. Sinds 2005 wordt het beschermde gebied samen met South Luangwa National Park beschouwd als een Lion Conservation Unit.

Rotsmonitorhagedis, watermonitorhagedis, reuzengeplatte hagedis, regenboogskink, grondagame en gespikkelde dikteengekko zijn allemaal gezien in Mapungubwe National Park. Er zijn naar schatting ten minste tweeëndertig slangensoorten in het park, hoewel er tot dusver slechts vijftien zijn bevestigd. Enkele van deze soorten zijn de zuidelijke Afrikaanse python, de gesnuitte cobra, de zwarte mamba, zowel de gehoornde als de pofadder, en ten minste drie soorten zweep- of zandslangen. Nijlkrokodillen komen voor in en langs de Limpopo-rivier.

De geschiedenis van het Mapungubwe Cultuurlandschap gaat terug tot 210 miljoen jaar geleden, toen bekend werd dat een van de vroegste plantenetende dinosauriërs, Plateosauravus (Euskelosaurus), in het gebied leefde. Het Mapungubwe-gebied werd in de jaren 1920 door toedoen van de botanicus Illtyd Buller Pole-Evans het middelpunt van landbouwkundig onderzoek. Pole Evans speelde een belangrijke rol bij de oprichting van de Botanical Survey Advisory Committee, dat tot taak had het botanisch onderzoek in de hele Unie van Zuid-Afrika te cordineren. Een van het netwerk van botanische en onderzoeksstations dat door de Botanical Survey was opgezet, bevond zich in de omgeving van Mapungubwe. Op verzoek van generaal Smuts legde de regering in 1918 een blok van negen boerderijen in dit gebied aan als reservaat voor wilde dieren en natuurlijke vegetatie. Een paar jaar later werd dit bekend als het Dongola Botanical Reserve. Pole Evans begon het botanisch reservaat van Dongola uit te breiden. In het begin van de jaren 1940 was het reservaat uitgegroeid tot 27 boerderijen, waaronder Greefswald, het landgoed waarop de Mapungubwe Hill is gelegen. Pool Evans lobbyde om het reservaat tot nationaal park te laten uitroepen, met de steun van premier Jan Smuts. In 1944 stelde de Minister van Landszaken Andrew Conroy voor om het Dongola Wild Life Sanctuary op te richten, dat 124 boerderijen zou omvatten, waarvan 86 in particuliere handen waren. Dit voorstel stuitte op hevig verzet van de National Party, toen de officiële oppositie in het parlement, en de National Parks Board of Trustees. In een van de langstlopende debatten in de geschiedenis van het Zuid-Afrikaanse parlement voerden voorstanders aan dat het noodzakelijk was de natuurlijke rijkdommen van het land in stand te houden, dat het land dat voor het voorgestelde reservaat was gereserveerd ongeschikt was voor landbouwdoeleinden en dat het gebied een rijke archeologie bezat die moest worden beschermd. De tegenstanders van de instelling van het reservaat voerden aan dat het onaanvaardbaar was landbouwgrond te vervreemden voor het behoud van wilde dieren, privé-grond te onteigenen of mensen te verdrijven van land dat zij al generaties lang bewoonden. Het debat, dat bekend is geworden als de "Slag om Dongola", resulteerde in het uitroepen van een veel kleiner gebied als het Dongola Wildlife Sanctuary, nadat leden van de regerende Verenigde Partij voor het voorstel hadden gestemd. De Nationale Partij won de verkiezingen in 1948 en het reservaat werd in 1949 opgeheven. Onteigende boerderijen werden teruggegeven aan de oorspronkelijke boeren, boerderijen die eigendom waren van de staat werden toegewezen voor hervestiging en fondsen werden teruggegeven aan donoren. In 1967 werd een nieuw voorstel gedaan om het gebied te beschermen en werd het Vhembe Natuurreservaat, bestaande uit drie boerderijen, waaronder Greefswald, opgericht als een provinciaal reservaat van Transvaal.

In 1993 vroeg De Beers Consolidated Mines, die het Venetia Limpopo Natuurreservaat had opgericht op land dat aan Greefswald grenst, om het gebied tot nationaal park uit te roepen. In 1995 ondertekenden de South African National Parks Board en de provinciale regering van Limpopo een overeenkomst waarbij zij zich verbonden tot de oprichting van het nieuwe nationale park. Het Vhembe Dongola National Park werd op 9 april 1998 uitgeroepen. Het Vhembe Dongola National Park werd omgedoopt tot Mapungubwe National Park en officieel geopend op Erfgoeddag, 24 september 2004. In de 21e eeuw is Mapungubwe door de Zuid-Afrikanen en de internationale gemeenschap omarmd als een plaats van betekenis. Het Mapungubwe National Park werd in 1998 uitgeroepen. Het Mapungubwe Cultural Landscape (MCL) werd in 2001 uitgeroepen tot Nationaal Erfgoed en in 2003 opgenomen in de Werelderfgoedlijst.

Nu het park de status van UNESCO-werelderfgoed heeft, is er een gebouw gebouwd waarin een museumgedeelte is ondergebracht met veel van de artefacten die in het park zijn blootgelegd. Informatie over de geschiedenis en biologie van het park is ook beschikbaar in het Interpretive Centre.